50books - vraag 7

Lees jij alleen in het Nederlands?

Niet alleen in het Nederlands lees ik.

Ik las/lees Engelse boeken. Voornamelijk fictie. Ik begon daarmee in de jaren 70 om de busreis naar school en weer naar huis wat aangenamer te maken. James A. Michener's 'The Source' en 'Centennial' heb ik verslonden.
Later las ik 'The Drifters' en ontdekte dat het boek in het Nederlands verschenen is onder de naam 'De Bloemenkinderen van Torremolinos'. 'Hawaï' was het eerste boek dat ik alleen in het Nederlands las.

De verzamelde werken van Ernest Hemmingway las ik in het Engels.

De romans of thrillers die ik lees, zijn geschreven door Nederlandse auteurs, bijvoorbeeld Esther Verhoef, Simone van der Vlugt of Thomas Ross.
Soms moet ik wel de Nederlandse vertaling lezen, omdat ik de taal niet machtig ben. Ik denk aan Murakami (Japans) of Jostein Gaarder (Noors).

info

Non-fictie lees ik niet graag in het Engels. Omdat ik bang ben dat ik de essentie mis. Engelse fictie is toch meer de sfeer van het verhaal dat ik oppak.

Gek dat dit nu ineens opkomt in mijn herinnering:
Ik had graag willen zeggen dat ik ooit een boek in het Italiaans las... Il Pendolo di Foucault, met de - toen net verse - Nederlandse versie ernaast (De Slinger van Foucault) en de woordenboeken IT-NL / NL-IT. Maar het bleek te moeilijk. Het bleef bij een poging van 30 bladzijden. Toen raakte ik verstrikt in de taal, alle boeken om mij heen en raakte ik de draad kwijt van het verhaal. Ik weet niet of ik het opnieuw zou kunnen wagen om het boek nu toch een keer in het Italiaans te lezen. Mijn Italiaanse lessen zijn inmiddels zo ver weggezakt, dat ik nauwelijks nog een volledige Italiaanse zin kan spuien... *zucht*. Zo'n mooie taal, maar ja, met een man als francofiel, die ik na 23 jaar eindelijk een keertje heb mee kunnen trekken naar mijn geliefd Italië...

Non-fictie lees ik het liefst in het Nederlands, bang dat ik iets mis. Hoewel ik me terdege bewust ben van het feit dat de interpretatie van de vertaalster of vertaler niet geheel ongemoeid meelift.

Nu ik de Franse taal leer, zou ik kunnen proberen om iets in het Frans te lezen. Wie weet gebeurt dat nog eens.

#50books is een initiatief van Peter Pellenaars. 50 weken lang zal hij op zondag een vraag stellen die betrekking heeft op boeken, lezen, omstandigheden etc. De blogs die daarover geschreven worden, verzamelt hij op zijn blog. Ook een 50books-vraag beantwoorden? Lees hier meer.

50Books - vraag 6

Ben jij een muzieklezer?

50Books-Peter geeft al aan dat deze vraag op verschillende manieren beantwoord mag worden. En meteen zie ik veel verschillende vragen: Welke rol speelt muziek in mijn leven? Lees ik met muziek? Lees ik over muziek? Heb ik een verzameling bladmuziek? Ben ik geïnteresseerd in de mens achter de muziek, lees ik hierover (auto-)biografieën? Pluis ik songteksten uit?
Ik zou de lijst nog verder kunnen uitbreiden.

Lees ik een boek waarin bepaalde muziek een rol speelt, dan zoek ik de muziek erbij op. Soms een ware zoektocht. Zo heb ik in het verleden boeken gelezen waar een CD bij geleverd werd. Dan luisterde ik naar de muziek die bij een hoofdstuk hoorde.

Op zondagochtend luisterde ik naar 'Muziek Mozaïek', gepresenteerd door Willem Duys. Later (van 1989 tot 2001) kwam daar Han Reiziger bij met zijn televisieprogramma 'Reiziger in Muziek'. Han kon aanstekelijk praten. Zo sprak hij in één van zijn uitzendingen over het boek 'Verwante stemmen' van Vikram Seth.

Een boek dat ik op zijn advies meteen kocht... en - tot grote schande nog - niet heb uitgelezen. Echt een sfeerboek dat ik nog lang met mij mee laat reizen.

Midden jaren 70 ging diezelfde Han Reiziger samen met Jan Wagenmeester, pseudoniem van programmatechnicus en Mozart-kenner Jan Tittel, op pad. Zij trokken de route na die Wolfgang Amadeus Mozart was gegaan op zijn muzikale tochten. De VPRO laat in twaalf afleveringen Mozart's muziek horen op de plaatsen waar zij ooit bedacht en voor het eerst gespeeld werd aan de hand van twee ontroerende herinneraars. Cassettebandjes met enkele van die radioprograma's en interviews hebben manlief en ik versleten. Onderweg naar Frankrijk of weer tijdens de thuisreis.

Rode Rozen en Tortilla's - boek, cd, culinaire editie. Dat was een mooi samenspel. Ook hier een cd die de hoofdstukken begeleiden. Er kwam zelfs een kookboek met 12 recepten uitvoort die in het verhaal genoemd waren. Zo kan je heel lang nagenieten.

 

Bladmuziek heb ik in overvloed. Vanuit de tijd dat ik bij verschillende koren zong. Kerkkoren olv Peter Dogger als dirigent, die ervoor zorgde dat klassieke muziek voor een groter publiek toegankelijk werd. Als wij koorleden met voorstellen als 'Morning has Broken' van Cat Stevens of 'You'll Never Walk Alone' door Richard Rodgers en Oscar Hammerstein II  geschreven - voor de musical Carousel (1945) -  kwamen, zei hij meteen dat de eerst volgende dan moet worden - geen discussie mogelijk - bijvoorbeeld de 'Krönungsmesse' van Mozartof 'Die sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze' van Joseph Haydn... Zo raakte ik van alle markten thuis en sloot ik mij bij andere koren aan die verschillende muziek brachten. Zelfs Barokopera's, zoals 'Armide' van Lully of 'Le Jugement de Salomon' van Charpentier. Wie had dat ooit gedacht?

 

Of ik geïnteresseerd ben in de mens achter de muziek? Minder. Ik las tijdens mijn middelbareschooltijd wel alles over The Beatles. Ooit bezat ik een boek over hen... uitgeleend en nooit terug gekregen. Jammer.

 

Wel ploos ik songteksten uit. Op het maandblad 'Muziekparade' had ik jarenlang een abonnement. Of kocht ik die los in de kiosk? Schriften vol met knipsels songteksten. Waar is dat allemaal gebleven?

 

Ik eindig met mijn antwoord op de eerste vraag: Lees ik met muziek? Nee. Het leidt mij af. Ondanks mijn slechter wordende gehoor, vraagt het geluid meer aandacht dan de woorden die ik lees.

 

Deze vraag zorgt ervoor hier nog intenser mee bezig te gaan. Leuke combi: lezen met muziek, over muziek en...?  

#50books is een initiatief van Peter Pellenaars. 50 weken lang zal hij op zondag een vraag stellen die betrekking heeft op boeken, lezen, omstandigheden etc. De blogs die daarover geschreven worden, verzamelt hij op zijn blog. Ook een 50books-vraag beantwoorden? Lees hier meer.

50books - vraag 5

Welk boek lees je op dit moment?

 

Momenteel lees ik "Liefde kent veertig regels" van Elif Shafak. Echt een boek dat ik uitsmeer. Lekker lang over wil doen om het uit te lezen. Om zo lang mogelijk in de sfeer van het verhaal te blijven. Met als gevaar dat ik te lang wacht met uitlezen en het mijn aandacht verliest. Dan komt het zomaar in het rijtje 'Nog uit te lezen'. Een rijtje dat langzaamaan langer en langer wordt. Omdat ik de sfeer niet kwijt wil raken. Te vaak gebeurde het dat het laatste hoofdstuk van een boek een onbevredigend gevoel bij mij achterliet.

In mijn antwoord op de derde vraag in deze serie - Wat is jouw favoriete plek om te lezen ? - noemde ik dit boek al. Ik schreef op 27 januari:

... een boek dat ik 's morgens vroeg lees, net nadat ik mijn ochtendpagina's schrijf. Het huis is dan nog stil, de kachel brandt zelfs niet eens. Dik aangekleed mét een dekentje om mij heen lees ik enkele bladzijden. Een uurtje, als mijn dagplanning het toestaat...

En nu, na 2 weken, ben ik er nog bijna iedere ochtend mee bezig. Aanstaande woensdag begint de vastentijd. Ik had het boek uit willen hebben. Dat gaat niet lukken. En dat geeft niet.
Sinds enkele jaren gebruik ik deze periode om al schrijvende de veertig dagen te doorleven, te beleven, te beschrijven. Dit jaar draait het o.a. om dit boek. Iedere dag zal ik enkele opdrachten maken en oefeningen schrijven aan de hand van één van die veertig regels. Zo krijgt een boek dat mij grijpt nog meer waarde en een diepere betekenis.

#50books is een initiatief van Peter Pellenaars. 50 weken lang zal hij op zondag een vraag stellen die betrekking heeft op boeken, lezen, omstandigheden etc. De blogs die daarover geschreven worden, verzamelt hij op zijn blog. Ook een 50books-vraag beantwoorden? Lees hier meer.

50books - vraag 4 deel 2

Reacties druppelden binnen via mails, twitter en facebook, op mijn vorige blog nav vraag 4. Van welke auteur lees je alles, maar dan ook alles wat uitgebracht wordt? Van hen die vonden dat ik nog wel even door had mogen gaan. De lijst was kennelijk niet lang genoeg. Of men was nieuwsgierig wat er nog meer in mijn kast staat van schrijvers waar ik 'alles' van las, opnieuw lees. Ik schreef maandagochtendvroeg mijn ochtendpagina's en ik leefde mij - gedeeltelijk - uit:

Ik had Paolo Coelho kunnen noemen. Vooral zijn eerste boeken verslond ik. Het begon met De Alchemist. Het was zo'n boek dat ik met verhoogde hartslag las. En herlas. Alsof het alleen voor mij geschreven was.
De boeken die daarna volgenden las ik zonder pardon. Na verloop van tijd had ik er genoeg van. Ik kende het 'trucje', vond dat hij te lang uitweidde over een bepaald onderwerp. Alsof hij een boek wilde volschrijven, terwijl het verhaal ook veel korter verteld had kunnen worden. Anders zou het een kort verhaal zijn, geen 'boek'. Dat verkoopt niet, of minder.
Er staat nog een boek van hem in mijn kast 'Elf minuten', dat nog gelezen moet worden, kan worden, want misschien lees ik het wel niet. Toch kocht en las ik zijn laatste boek 'Aleph'. Ook daar ben ik verdeeld over. Ik wil geen autobiografische boeken van hem meer lezen. Zijn grote ego, zijn eigengereidheid, over hem die zichzelf steeds op de borst slaat: "Kijk mij eens spiritueel wezen. Dat kan jij ook bereiken. Lees al mijn boeken en ontdek dat spiritueel zijn en synchroniciteit ook voor jou geldt." Ja, maar daar hoef ik zijn boeken niet voor te lezen. Ik schat in dat ik

vòòr 'Aleph' 3 of 4 boeken niet meer gelezen heb. Het is goed zo. Het was fijn. Dat kan kennelijk stoppen.

Ik besef heel goed dat ik hiermee mensen op hun tenen kan trappen. Let wel: het zegt niets over Paolo, het zegt alles over mij. Mijn pad wijkt af van het zijne. Wie weet komen we elkaar weer tegen. Maar nu even niet...

Alles las ik van Elisabeth Kübler-Ross, de Zwitserse psychiater, die zich later in Amerika bekwaamde in stervensbegeleiding. Zij begeleidde niet alleen de terminale  patiënt maar ook - misschien wel juist - de naaste familieleden, hun partners, de kinderen.

Elisabeth Kübler-Ross

Las ik alles van Neale Donald Walsch? Ik las heel veel van zijn hand. Over zijn gesprekken met God, die hij van zijn donkere wolk haalde en hele gesprekken, geen monologen, hield. God antwoordde 'gewoon' terug. In alledaagse taal. Antwoorden die mij weer verder aan het denken zetten. Er is ook een kinderboek van Walsch: 'Een klein gesprekje met God'. Een boek dat ik regelmatig uit de kast trek, al was het aleen om de mooie tekeningen.

Een andere schrijver waar ik alles van las en opnieuw lees, is Eckhart Tolle. Ik zie een link met Meister Eckhart, de mysticus uit de 14e eeuw. Daar las ik overigens nog niet alles van. Zware kost. Dat moet ik doseren.

Denk niet dat ik alleen maar zware kost tot mij neem. Nee, ik lees ook heel graag Esther Verhoef (niet de dierenboeken, die ken ik helemaal niet), Suzanne van der Vlugt. En Geert Kimpen. De Millennium Triologie las ik gretig. Netals de boeken van Kader Abdolah. Tolkien, met De Hobbit, In de Ban van de Ring, De Silmarillion, Bestiarium, met alle tekeningen van creaties uit Middle-Earth.

En... ik ben nog lang niet uitgelezen. Ik lees nog even door.

Schrijfveerhaiku 34-365

een foto van mij

een heel klein meisje
in een wit ziekenhuisbed
"kijk mama, vogies"

Ook een schrijfveer of schrijfveerhaiku schrijven? Lees hier meer.

50books - vraag 4

Van welke auteur lees je alles, maar dan ook alles wat uitgebracht wordt?

Wat een eenvoudige vraag! Ik kijk naar de boekenkast in de kamer en zie ze staan, keurig in het gelid.

Alles van Marianne Frederiksson. Sinds 'Simon' ben ik gegrepen door haar boeken. Zou er een nieuw boek uitkomen, uit haar nalatenschap, dan ben de eerste die het boek aanschaft en leest. Nog ver voor een recensie verschijnt in de krant of een cultuurprogramma haar boek bespreekt.

Ik las en herlees alle 6 - hele dikke en vooral zware - boeken in de serie van De Aardkinderen van Jean Auel. Met mij moet niemand willen discussiëren over de zin en onzin van deze verhalen. Ik geniet van de bladzijden lange bschrijvingen van landschappen en wolkenpartijen.

Ischa Meijer is de volgende in de rij van 'ik-lees-alles-van'-boeken. Maar ook wat er over hem geschreven is. Ik ben geen fan van Connie Palmen, maar IM is een heel fijn boek. Gijs Groenteman schreef ook over Ischa. Zo leer ik over de schouder van anderen heen kijkend steeds een beetje meer van deze man.

Kate Mosse. Het Labyrinth, De Vergeten Tombe, De Wintergeest en haar laatste boek Citadel, voordat iemand door heeft dat er een nieuw boek uit is, ligt deze al binnen handbereik en lees ik in gestolen momenten en verloren uurtjes.

Katharine Neville. De Acht, De Magische Cirkel en Het Vuur.

En dan niet te vergeten:

Martin Bril. Eerst alleen in de krant. Het Parool liet me met hem kennismaken, later De Volkskrant, en weer later zijn boeken, samengesteld uit zijn verschenen - en helaas bijgewerkte - columns. Het meest smul ik van zijn Frankrijk-verhalen.

Ik kan nog langer doorgaan. Heb je nog even?

#50books is een initiatief van Peter Pellenaars. 50 weken lang zal hij op zondag een vraag stellen die betrekking heeft op boeken, lezen, omstandigheden etc. De blogs die daarover geschreven worden, verzamelt hij op zijn blog. Ook een 50books-vraag beantwoorden? Lees hier meer.