Koningin in het mooiste land van de wereld #2

De koffie werd geserveerd op het voorbalkon. De zon scheen volop en het licht werd gefilterd door de bladeren van de bomen die in de voortuin stonden. Schaduw en zonlicht wisselden elkaar af. De sfeer was bijna dromerig. De koningin dacht: 'Zit ik nu hier of ben ik elders, het lijkt wel alsof ik mijzelf optil en zachtjes heen en weer wieg op de wind die de bladeren laat zachtjes laat ruisen en mij in slaap sust. Terwijl ik zo heerlijk heb geslapen.' Mijmerend keek de koningin over de rand van haar koffiekopje en liet haar gedachten de vrije loop. De ene na de andere gedachte kwam op en verwaaide, zonder iets achter te laten. Zij keek opzij en zag haar man zitten. Ook hij keek naar 'niets'. Zijn hand bleef het koffielepeltje de koffie roeren, op een bijna monotone wijze. 'Nog even en de bodem wordt langzaam losgeroerd en dan loopt de koffie over het tafeltje.' De koningin vroeg zich af of zij het zal zeggen, dat van de beweging die de bodem losroert. Een glimlach gleed over haar gezicht. 'Liever niet,' scheen ze te denken, 'dan moet ik het weer uitleggen en dat grapje begrijpt hij waarschijnlijk niet. Verspilde moeite.' De koning kwam uit een heel serieus gezin. Van huis uit werd alleen het hoognodige gezegd. Beter was het niets te zeggen dan om loze woorden te verliezen. Anders, zo anders was het gezin waaruit de koningin kwam. In dat gezin werd veel gelachen en gepraat. Het hoogste lied werd er gezongen; voor elke situatie was er wel een passend lied. En mocht het er niet zijn, dan werd er opnieuw gecomponeerd. Verhalen werden er verteld en niet alleen voor het slapen. Hele dagen werden gevuld met het verzinnen van nog niet vertelde of beschreven verhalen. Het hele gezin deed mee. En als een verhaal begon te ontstaan, werd er door iedereen binnen het gezin meegedacht, gefantaseerd, opnieuw geschreven, tot er geen woord teveel was, geen woord te weinig. Precies genoeg om de situatie duidelijk neer te zetten en genoeg ruimte over te laten om de toehoorders tijdens de vertelling of het voorlezen mee te laten fantaseren. Oh, wat verlangde de koningin naar vroeger. Naar de winteravonden die op die wijze gevuld en welbesteed werden. In het paleis waar de koning en de koningin woonden was weinig ruimte voor humor en fantasie. 'En daar moest maar eens verandering in komen', dacht de koningin en een plan begon zich te vormen in haar hoofd.