Liever zonder

Ik lees de schrijfveer van deze dag en direct gaat de gedachte tollen in mijn hoofd: zonder wat? En dan ook nog liever. Wat heb ik, wat weet ik, wat zou ik liever los willen laten?

Ineens weet ik het: ik wil liever zonder mijn innerlijke criticus. Mijn alter-ego, dat mij steeds voorhoudt: 'Dat kan je niet. Wie denk je wel dat wie jij bent en wie ben jij eigenlijk?' en mij in de weg zit. Hoewel: Wie zit wie in de weg? De kip en het ei. Misschien ben ik het wel die mijn alter-ego in de weg zit. En dat daarom hij/zij mij continu in de weg probeert te zitten. En helaas: dat lukt maar al te vaak.
Zo heb ik een aantal potjes op het vuur. Zoals op een 6 pits-gasstel en dan nog 3 petroleumstelletjes. Met hoeveel verschillende dingen kan een mens bezig zijn? Geloof me: heel veel, te veel. Zo wil ik met heel veel mensen contact houden. Niet alleen via social networks, maar fysiek aanwezig zijn. Ik beloofde - te - veel mensen: 'ik bel je in het nieuwe jaar en dan gaan we snel iets afspreken.'
Dan is makkelijker gezegd dan gedaan. Want wat gebeurt er nu (niet)? In mijn - al volle - hoofd popt ineens een lijstje met namen op van mensen die ik snel wil gaan zien. En wat doe ik? Ik rangschik de lijst. Wie bel ik nu eerst? M, of M, of C, of M, of C of toch eerst M? Inmiddels is het half januari en ik belde tot nu toe met ... nog even niemand.

Lastig.

Zo zijn er hier in huis ook nog wat klussen te doen. Om te beginnen: het opruimen van mijn werktafel. Waar staat die tafel eigenlijk? Onder die berg knipsels uit kranten en tijdschriften, lapjes om te naaien, de naaimachine, nog-te-lezen-boeken, uit-te-lenen-boeken, enveloppen om enveloppenboeken te maken, foto's ter inspiratie voor het schrijven, chakraboeken - alvast opgezocht omdat het mijn beurt is de volgende Scribo-schrijfgroep te leiden, mijn aantekeningen voor mijn boek waar ik al weken - niet - mee bezig ben, het bijhorende moodboard met de stamboom. Want geloof mij: fictie schrijven is heel lastig als je ook nog heen en weer schuift in de tijd. Helemaal, zoals deze manier van schrijven nieuw is voor mij.

Het boek. Mijn boek.

Wanneer gun ik mij de tijd om dat af te schrijven? Wanneer kan ik loslaten dat ik eerst al die andere klussen eerst moet doen, of al die mensen allemaal eerst moet zien?
Deze week ben ik vrij van werk. Ik wens mij ook een vrij hoofd. Vrij genoeg om te schrijven en liever zonder alles wat ik eerst had willen doen.