woensdag 27 juni 2012

Wachtkamergedoe

Sinds lange tijd ben ik met lopen afhankelijk van een orthese. In de volksmond wordt de term 'beugel' gebruikt. Iedere morgen verdwijnt mijn hele linkerbeen in leer, gekleurde koolstof, metaal, opgeleukt met een kleurige binnenvoering. Het is een deel van mijn garderobe geworden. Met als enig verschil dat ik 2 jaar lang met dezelfde mag doen. Van de verzekering. Zo'n orthese is niet te betalen. Dus bij ieder outfitje een ander kleurtje, dat zit er niet in. Zou ik ook niet willen. Na het douchen op de rand van het bed ook nog kiezen welke kleur beugel het vandaag gaat worden, daar kijk ik niet naar uit. Het is noodzakelijk kwaad. De regels die ik er zojuist over schreef, nemen al meer tijd in beslag dan ik er gemiddeld per dag mee bezig ben. Hier geldt zeker: blik op oneindig, verstand op nul.

Afgelopen mei ontving ik mijn allernieuwste exemplaar. Mijn instrumentmaker is zo bekend met mij (en met mijn been), dat het aanmeten, passen en opleveren nauwelijks sneller kan.
Het aanmeten gebeurt door middel van het maken van een gipsmodel. Minder dan een half uurtje per 2 jaar in het gips. Voordat het materiaal hard wordt, er weer uit.
Daar wordt een mal van gemaakt, dat als model moet dienen bij de fabricage. Het is dus geen confectie (dat denken ze bij de ziektenkostenverzekering), maar op-maat-gemaakt. Mijn instrumentmaker komt iedere 14 dagen naar het AMC, waar hij spreekuur houdt, gipst en na 14 dagen het model laat passen, om te zien of hij op de goede weg zit. Als alles oké lijkt, duurt het weer 14 dagen voor de oplevering.

Omdat de instrumentmaker ervaren is, is het in de meeste gevallen passen en direct opleveren en na een dag of 2 voelt het alsof ik al maanden met de nieuwe beugel loop. Schoenen inlopen kost mij meer tijd. Dat komt vast door dat het confectiemodellen zijn.

Afgelopen zondag ontdekte ik een scheurtje in het materiaal. Nooit eerder ontdekte ik een mankement aan de beugel; al helemaal niet zo snel na de oplevering.
Maandag heb ik het nogeens goed bestudeerd en wist niet of ik mij nou zorgen moest maken en er naar laten kijken, of dat ik het lot zou tarten. Ik telde de weken na de oplevering en ontdekte dat deze dinsdagmiddag een spreekuur gehouden zou worden door de instrumentmaker. Maar ja, dan is hij er wel en ik zou er ook kunnen zijn, maar dan hebben we nog niet een moment samen. Na wat heen en weer getelefoneer, kon ik, voordat het spreekuur zou beginnen, de instrumentmaker aan zijn jasje trekken. Hij zou er tegen half twaalf zijn. Gelukkig staat het AMC bijna bij mij in de achtertuin, dus hoppetee, op pad.

Ik was ruim op tijd. Maar waar was de instrumentmaker?

Gewapend met een flesje water en een boek (Sex, blogs & rock-'n-roll van Ernst-Jan Pfauth) nam ik plaats in de inmens-grote wachtkamer van de polikliniek. Daar bracht ik ruim 2 uur wachtend door en dan gebeurt er altijd wel wat.
Het verschilt enorm, de ene keer van de andere. Soms is het een komen en gaan van mensen, zonder dat er één woord gewisseld wordt. Ander keren is het een gezelligheid van jewelste. Dan lijkt het alsof de afspraken met bekende lotgenoten gepland staan voor dezelfde ochtend of middag. Dan hebben we helemaal geen tijd om naar onze afspraak te gaan. Het gebeurt regelmatig dat ik mijn dagboek meeneem en in een wat rustiger hoekje ga zitten schrijven. Genoeg inspiratie.

Deze afgelopen dinsdag nam er een man met zijn begeleider plaats in hetzelfde hoekje als waar ik zat te lezen. De man had een erg verdragende stem. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn. Als er dan nog iets interessants te vertellen was... Maar deze man bekritiseerde iedereen. Op een nare manier.

Het was niet voor niets geweest: het materiaal is niet wat het had moeten zijn. Volgens de instrumentmaker komt het nauwelijks voor, dat al zo snel er scheurtjes optreden in het koolstof. De beugel liet ik achter en wacht nu af, wat de volgende stap gaat worden. Gelukkig had ik mijn vorige beugel nog even reserve gehouden.

Een volgende keer bericht ik over een experimentele beugel met meedenkende knie.

- gebruik gemaakt van BlogPress voor iPad