De ‘witte’ sneeuwlaag dooit langzaam weg van ons hof. Waar zijn die spontane sneeuwbalgevechten gebleven? Via de media hoor ik van geweldplegingen na het gooien van een sneeuwbal. Zeker mensen die nog nooit zelf een sneeuwbal hebben gegooid. Twee weken geleden, op zwarte – witte – vrijdag en wij allen overvallen werden door sneeuwval, stond ik in 020-zuid te wachten voor een stoplicht, toen een fietster ontdekte dat fietsen niet meer lukte. Zij parkeerde haar fiets tegen de gevel, dook naar beneden om sneeuw te graaien, vormde met haar handen een sneeuwbal en keek hoopvol in de richting van mijn auto. Zij mime-de: Mag het? Ja? Echt? Mag het echt? Haar sneeuwbal raakte mijn zijraam vol. Ik keek naar haar reactie, maar zij was al weer in oog-contact met een volgende automobilist. Van hem mocht het niet. Stel je voor. De man was het kind-in-hem kennelijk verloren in één van de sneeuwbalgevechten in zijn jeugd. Ik herinner mij een sneeuwbalgevecht in ons straatje begin jaren 60. Hoe ontstaat zoiets? Niets gepland, geen afspraken, wel heeeeel veel sneeuw. Ineens was daar het magische moment en kwamen bijna alle bewoners – jong en oud – naar buiten, dik ingepakt, om sneeuwballen naar elkaar te gooien. Ik nam er geen deel aan, maar genoot met volle teugen vanachter het raam in de woonkamer. Verschillende groepen vormden zich. Ineens was het voorbij: zo snel het begon, zo snel was het weer voorbij. En ik? Ik wachtte op het volgende gevecht. Ik wachtte en wachtte en ik wacht nog steeds.
Sneeuw
1 witvlokkige bevrozen waterdamp
2 zwarte sneeuw; zien armoe lijden
3 cocaïne
4 bevroren water
5 natuurverschijnsel
6 witte vlekjes op het beeldscherm van een tv
2 zwarte sneeuw; zien armoe lijden
3 cocaïne
4 bevroren water
5 natuurverschijnsel
6 witte vlekjes op het beeldscherm van een tv
Write On Wednesday, wil je ook mee doen? Lees hier de spelregels.