Alleen wanneer je drinkt uit de rivier der stilte zul je waarlijk zingen.
En wanneer je de bergtop hebt bereikt, zul je beginnen te klimmen.
En wanneer de aarde je ledematen zal opeisen, zul je waarlijk dansen.
De eerste keer dat ik te maken had met een overlijden, was toen Onno overleed. Onno lag bij mij in het ziekenhuis, op de grote-jongenszaal, achterin de gang. Hij kon niet praten en sloeg kreten uit waar ik erg bang van werd. Bijna de hele dag lag hij in bed, soms mocht hij eruit en werd hij in een rolstoel gezet, vastgesnoerd en een plank voor hem om te voorkomen dat hij uit de stoel zou vallen. Hij was een stuk ouder dan ik.
Ik herinner mij de commotie toen hij plotseling overleed. De hele gang was aangedaan en wij de kleintjes wisten dat er iets ergs was gebeurd, maar wat, dat werd ons niet verteld. Er hing een andere, een rare sfeer.
De eerst-volgende nacht werd ik 's nachts wakker en zag Onno door de gang heen rennen. Hij riep: "Allemaal wakker worden," en dat we mee moesten doen. De andere kinderen op mijn zaal sliepen door. Ik snapte niet waarom zij niet wakker werden door het lawaai. Ik begreep ook niet hoe het kwam dat Onno 'gewoon' kon praten. Ineeens was hij verstaanbaar.
De volgende morgen vertelde ik het aan de zaalzuster. Zij keek mij vreemd aan en zei dat het niet kon omdat Onno dood was.
Ik wist het zeker: die grote mensen zeggen soms rare dingen. Ik wist wat ik zag en ontdekte dat zij dat niet zagen.
Er hing altijd zo'n bijzondere sfeer om het overlijden van al die mensen die daarna kwamen te overlijden. Tante Netty, Henny, mijn grootouders, Anneke en ... en .... Mensen die veel indruk op mij hebben gemaakt. En nog steeds maken zij deel uit van mijn leven. Dan komen ze plotseling langs in mijn schrijfsels, mijn herinneringen. Lopen ze een tijdje met me mee, tot ze ineens weer plaats hebben gemaakt voor andere mensen of onderwerpen waarover ik 'moet' schrijven.
Als ik dan de woorden van Kahlil lees: En wanneer de aarde je ledematen zal opeisen, zul je waarlijk dansen, dan kan ik bijna niet wachten. Want dansen zal ik!
En als het zover is, As The Final Curtain Falls Before My Eyes, dan graag met net zo'n sax als in...
21 Old and Wise - The Alan Parsons Project
Voor meer verhalen "over de dood" of voor informatie over de Profeet en de muziek ga je naar Heldinne's Reis.
een logje dat een speciale indruk achterlaat! mooi geschreven.
BeantwoordenVerwijderengroetjes, Hilde