... abrupt een droom verwaait. Ophoudt. Vaak probeer ik de droom terug te halen, maar dat is zo lastig! Wel blijft het gevoel, de sfeer van de droom nog even bij me. Maar als ik m'n best doe om het terug te halen, dan voel ik alles van mij afdrijven. Vluchtig.
Vluchtige gevoelens, belevenissen, wijze lessen.
Ze worden ergens opgeslagen. Dat weet ik, dat voel ik. Maar waar? De bestandsbeheerder in mijn hoofd lijkt wel een cipier met rammelende sleutelbossen, die de kerkers in mijn geheugen zodanig afsluit, dat niets meer in of uit kan. Op water en brood?
'Zeg cipier, wees eens voorzichtig met mijn dromen, herinneringen en laat ze eens wat vaker luchten, wil je?'
Hoi Veer, ik weet niet hoe makkelijk jij Engels leest, maar misschien is dit artikel nog iets voor dromen en schrijven:
BeantwoordenVerwijderenhttp://journaltherapy.com/journaltherapy/wp-content/uploads/2011/01/Article-KA-Writing-In-the-Dark.pdf
@Kriebels en Krabbels: dank je wel voor dit artikel. Ik kende de site nog niet.
BeantwoordenVerwijderen