Script

Lang voordat Actrice actrice werd, was zij al gespot. Door Scenarioschrijver, die bij hun ontmoeting direct in de pen klom. Om een scenario te schrijven dat helemaal op haar 'lijf' geschreven zou zijn. Geen andere actrice zou deze rol zich eigen kunnen maken, niet op de manier waarop zij dat zou kunnen doen. Scenarioschrijver voorzag grote successen; het zou niet bij één keer blijven, nee, er zouden er meerdere volgen. Een grote toekomst voor hun beiden lag in het verschiet.
Actrice had in eerste instantie helemaal niets in de gaten. Zij leefde haar leven en deed waarvan zij dacht dat het goed was of handelde omdat zij dacht dat het zo hoorde, dat het moest. Ze voelde zich er goed bij. Het was een regelmatig leven, waarbij zij zich sporadisch afvroeg of dit het nou was. Of er geen nieuwe wegen te onderzoeken waren.

Met diezelfde regelmaat kwam zij Scenarioschrijver tegen. Dan dronken ze wat, ze filosofeerden over van-alles en bijna-niets, gingen samen naar films, concerten, restaurants, naar het strand voor een mooie zonsondergang, om daarna weer ieder terug te keren naar hun eigen leven, in hun eigen wereld. Ook daar voelde Actrice zich goed bij. Geen verwachtingen, geen teleurstellingen, maar onvoorwaardelijke vriendschap. Dacht ze.

Scenarioschrijver groeide in die vriendschap, hoewel hij met een verborgen agenda zat: hij wilde haar beter leren kennen, met als enige reden een scenario voor de volle 100% over en voor haar te schrijven. Ook hij genoot van deze bijzondere vriendschap en merkte dat hij bijna alleen voor Actrice leefde. Voor hun glorieuze toekomst. Hij zou haar groots maken. Hoe hij met het eindresultaat bij haar zou aankomen, was helemaal niet aan de orde. Hij dacht daar niet over na, sterker nog, hij 'wist' dat zij haar personage met open armen zou ontvangen. Ze zou het lezen, spelen, het zijn.

Langzamerhand verschenen er in het script medespelers. Bijrollen die als vanzelf in het verhaal kropen, om haar rol nog mooier, sprankelender te maken. Scenarioschrijver bezocht bijzondere locaties waar in het verhaal de gesprekken en andere gebeurtenissen gaan plaatsvinden, maar ook de huis-, tuin- en keukenlocaties van Actrice. Hij noemde ze anders, om het wat algemener te houden. Eerlijk gezegd waren het observaties van Actrice die hij beschreef met intensere kleuren in prachtige landschappen.

Ineens was daar de behoefte van Scenarioschrijver om Actrice het lijvige script te laten lezen. Het hield hem lang bezig hoe dit te ensceneren. Want wanneer is het moment perfect? En zou hij deze blauwdruk in z'n geheel laten lezen, of zou hij er een synopsis van maken. Dat betekende urenlang lezen, schrappen, herschrijven en herlezen, kostbare tijd verliezen, in plaats van het verder schrijven aan het uiteindelijke script. Als dat script zich 'uiteindelijk' zou kunnen laten verklaren. Steeds ontvouwden zich nieuwe situaties, andere wegen.

Scenarioschrijver koos een zwoele zomeravond uit, waarop een afspraak stond gepland te spreken over een mogelijke najaarsvakantie. Ja, dat zou een perfecte avond kunnen zijn om over het script te beginnen. Die avond stond de wijn koel en de hapjes waren voorbereid. Nadat Actrice zich had genesteld in de kussens van de tuinbank, begon hij over zijn werk. Eerst vertelde hij daarover. Hoe het zover gekomen was en dat hij nu een beetje vastzat en of zij niet wilde meelezen en hem adviezen en kritiek wilde geven.
Ineens zat zij daar met die dikke stapel papier op haar schoot en begon ze te lezen. Haar ogen gleden over de regels en de alinea's. Dat het haar greep, zag hij wel. Na de eerste 10 bladzijden, kon hij niet meer stil zijn en vroeg: "Wat vind je ervan? Tot nu toe?"
Zij haalde een keer diep adem, blies het gecontroleerd uit, zocht naar woorden en zei: "Goh, bijzonder, daar moet je wat mee doen..."

In zijn hoofd werd het een chaos van gedachten, hij stond op en liep door de tuin. Heeft ze niet door dat het om haar gaat? Zou ze niet vermoeden dat het haar personage is, die zij zou kunnen spelen, moeten spelen?
Voorzichtig zei hij: "Wil jij die rol spelen? Ik denk dat jij dat zeker kan."
Ze keek hem vertwijfeld aan, dat duurde even, maar ineens verscheen er een glimlach: "Ben je gek, ik heb nog nooit gespeeld. Hoe zie jij dat voor je? Een film, een toneelstuk?"

Hij wist haar over te halen, door te zeggen dat die rol haar op het lijf geschreven werd. Actrice had niet door dat hij dat letterlijk bedoelde. "Ik heb nog nooit gespeeld, ik zou eerst een cursus moeten volgen. Drama, of hoe ik voor de camera zou moeten bewegen, ik zou moeten leren hoe ik die lappen tekst uit mijn hoofd leer. Hoe ik ze me eigen zou kunnen maken.", probeerde ze nog. Met de woorden "Je bent een natuurtalent, als je eerst al die cursussen en trainingen gaat volgen, wordt de gepolijst en ben je niet meer authentiek...", sprak hij haar moed in. Probeerde hij haar over te halen.

Diep in haar hart wist ze dat het wel een mooie uitdaging is. En ze vertrouwde Scenarioschrijver volledig. Dus ... zij ze 'ja'.

Daarna ging het heel snel. Een contract werd getekend en de set werd opgebouwd. Actrice las het incomplete script en leerde haar aandeel in de dialogen uit haar hoofd.

Op de set werd het drukker en drukker, maakte ze kennis met haar medespelers, die ook een exemplaar van het script onder hun arm droegen.


Wordt vervolgd.



Een goede lezer heeft maar een half woord nodig.