Kerst

Morgen wordt het kerstbomendag. Na rijp beraad hebben we besloten toch maar een kerstboom aan te schaffen. Dan kunnen we er bijna 3 weken plezier van hebben. Een kerstboom kopen is één; de boom optuigen is een ander verhaal. Vandaag las ik een krantenartikel dat er onderzocht is wie er in huis de kerstboom optuigt en versiert met plezier: de vrouw des huizes. Nu ben ik dat en ik herken mijzelf totaal niet in de slotconconclusie van dat onderzoek. Sterker nog, als het aan mij ligt komt er geen kerstboom, juist vanwege dat optuigen en versieren. Of het zou moeten zijn dat je de boom kant-en-klaar kunt laten bezorgen. Daarover hoor ik alleen maar treurige verhalen: de boom is veel kleiner dan besteld; de boom wordt te laat bezorgd, of zelfs helemaal niet.

Ik wens het volgende: ik zorg voor alle ingrediënten, zoals een kerstboom, boomstandaard of een mand die de kluit verstopt, lichtjes, ballen, slierten, piek, en nog veel meer prulletjes die in de loop der jaren, decennia, verzameld zijn. Elk met een unieke herinnering. Ik leg alles klaar in de buurt van de plek waar de boom zou moeten komen te staan. Dan ga ik naar bed en de volgende ochtend kom ik verwonderd (gespeeld) de kamer binnen en de boom is mooier opgetuigd en versierd dan ik mij ooit heb kunnen wensen. Dat zou nog eens iets mooi kunnen opleveren. Als tegenprestatie ruim ik de dag na 3koningen alles op en zal niet mopperen over de dennenaalden die ik als een spoor door het huis trek als ik de boom blij en opgetogen de deur uitwerk. Afgesproken?