Vanmorgen vroeg, het was nog donker, op weg naar mijn werk reden er nogal wat fietsers op de rijweg in plaats van op het fietspad. Door de mist was het erg onoverzichtelijk. Een buschauffeur toeterde om 2 fietsers aan te geven dat ze 'verkeerd' zaten. Even verderop lag een fietser op de grond. De rijweg was wel ijsvrij, maar het fietspad schitterde enorm. Voor ik het parkeerterrein op reed, zag ik verschillende fietsers op het fietspad schuiven. Een heus domino-effect. Was het de gladheid of de angst die hen liet vallen? Ik zelf durfde het niet aan om naar de achterzijde van het gebouw te rijden; daar was zeker niet gepekeld. Op het terrein voor de hoofdingang was nog een plekje vrij, voor mij.
De transporteur zag mij uitstappen en riep: 'Goed zo meissie, achter is het veel te glad voor jou!'
Waarom blijven fietsers hardnekkig proberen om op hun fiets te zitten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten