1060 Bread

If



If a picture paints a thousand words,
Then why can't I paint you?
The words will never show the you I've come to know.
If a face could launch a thousand ships,
Then where am I to go?
There's no one home but you,
You're all that's left me too.
And when my love for life is running dry,
You come and pour yourself on me.

1974 Toronto, Canada. In het sousterrain bij Huub (eigenlijk Huib maar dat kunnen de Canadezen niet uitspreken) en Susan. Dat jaar vond er een deel van de uitwisseling plaats tussen twee koren. Het koor waar ik bij zong, het Interkerkelijk Jeugdkoor uit de Watergraafsmeer - IJK-WGM - vloog naar Toronto waar wij werden ontvangen door The Chancellors, het koor dat het jaar daarvoor bij ons te gast was. Naast de gebruikelijk kooruitvoeringen zongen wij ook in kleine groepen of zelfs individueel. Dat laatste vond plaats bij de verschillende gastgezinnen. Zo ook bij Huub en Susan. Er stond altijd wel een goedgevulde koelkast binnen handbereik en we zongen er vrolijk op los.

Juist dit nummer, van de mannen van Bread met als aanvoerder David Gates, werd regelmatig gezongen. Soms een solist, dan weer een duo, of zelfs met de hele groep (een man of 20, want groter waren die sousterrains niet). Tijdens één van die vele 'doorhaal'-avonden zong ik samen met John Neil C. een duet. En laat daar nou ook een geluidsopname van zijn gemaakt. Alleen het cassette-bandje uit 1974 heeft de tands des tijds helaas niet doorstaan. Jammer, want het was een leuke herinnering aan een leuke avond.

Van David Gates waardeer ik 'Clouds' ook enorm. Dit nummer komt helaas niet voor in de Top2000-lijst voor 2011.

Ooit, op een zondagochtend draaide Willem Duys dat in zijn ochtendprogramma Muziekmozaïek. Niet alleen de tekst, maar juist ook de melodie, de band en het orkest heeft hele mooie momenten. Maar ik was vergeten hoe het nummer hoorde en probeerde een klein stukje melodie te onthouden tot maandagmiddag. Pas toen ging de platenwinkel 'Het Rechthuis' open op de Middenweg. Met dat melodietje in mijn hoofd stapte ik de winkel binnen. Ik liep meteen naar de winkelier en zong. Ik zong het melodietje dat ik meer dan 24 uur in mijn hoofd had bewaard. Na een paar maten zei de winkelier: "Willem Duys, muziekmozaïek, eh eh... Jij zoekt 'Clouds' van David Gates. Ik heb alleen een elpee, is dat goed?"
Ik kan het niet laten en nodig je uit om te luisteren naar dit prachtige nummer:




See the clouds adrift so far below
Everchanging as they come and go
Makes me wonder why I'm up so high
When really I am down so low

Of all the wonders I was one allowed
I think that I would always choose a cloud
Always brings my feelings right out loud
Whether I'm ashamed or proud
...
So the next time raindrops fall
If it makes you climb the walls just think
of me.
De woordkeus van David is uitzonderlijk. Dat bewijst hij in deze beide nummers.

Muziek hoef je niet alleen te kunnen horen, maar vooral te voelen. Dat doet dit met mij.

Kunnen we ervoor zorgen dat 'Clouds' in de lijst van Top2012 verschijnt? Al is het op de 1999e plaats. Help je mee?