192 Kate Bush

The man with the child in his eyes



In september 1978 vertrok ik met vriendin J. voor een vakantie van ruim een week (in die tijd al heeeel lang en vooral heeeel duur) naar Zuid-Engeland. Met de auto en de boot, vanuit de haven van Vlissingen naar Sheerness. Al met al een hele onderneming: voor het eerst met de auto zo'n eind van huis. Eerst wilden wij een paar dagen in Londen doorbrengen, om daarna de zuidkust af te struinen opzoek naar geesten, spoken, elfen, noem het maar. Want die zouden zeker te vinden zijn in het land van Kate Bush, Wuthering Heights, Stonehenge en wilde paarden. Londen was zeker de moeite waard. Daarna naar Stonehenge waar we nog 'gewoon' langs de kolossale stenen liepen. We keken het meest uit naar de zuidkust richting Land's End, het meest zuid-westelijkste puntje van Engeland. Daarna naar Bath, Southampton en Canterbury. Zowat iedere begraafplaats onderweg moest bezocht worden, want daar waren immers de geesten, de spoken, de gedrochten te vinden. Dachten we. Bij iedere man die we tegenkwamen vroegen we ons af of hij the-man-with-the-child-in-his-eyes was. Wisten wij veel. Ook een leuke ontdekking nu: geen cassettespeler in de auto en uiteraard geen MP3-speler. Toch reisde Kate Bush met ons mee. Net als Lene Lovich. Nog niet met 'Number One' (met dat rare gilletje) die zou pas in de jaren daarna uitgebracht worden. Hoe heette dat nummer ook alweer, waar ze in 1978 op de piratenzenders te horen was?

Al heel lang heb ik mij afgevraagd, wat ik nou zo bijzonder vond aan die zangeressen... Nu denk ik dat het kwam omdat ze durfden er anders uit te zien, dan in die tijd als 'gewoon' werd bestemmeld. En toch draai ik nog regelmatig Kate Bush en bewonder niet alleen de melodieën, maar ook de teksten, het stemgeluid, de sfeer. Helemaal bijzonder maakt het dat Kate niet meer optreedt, geen theaters afreist. Ze heeft duidelijk gekozen voor de anonimiteit en gaat helemaal op in haar creatieve proces. Procesgericht ipv productgericht. Kate heeft bewezen dat dat kan. Nog steeds worden haar CD's verkocht, er is nog steeds vraag naar. Onlangs zag ik in een aflevering van Uur van de Wolf de documentaire "Come back Kate" op televisie; zijzelf kwam geen moment in beeld. Een look-a-like' playbackte een Kate Bush nummer, gekleed in dezelfde soort kleding als Kate in haar video-clips droeg, in een landschap dat zo uit Wuthering Heights zou kunnen zijn. Mannen die zelfs op middelbare leeftijd nog in de ban waren van haar. Een stalker kwam in beeld en deed zijn verhaal. Onbegrijpelijk. Maar geen van deze mensen was 'The man with the child in his eyes'...