At seventeen
It isn't all it seems
At seventeen
Niets is wat het lijkt. Daar kwam ik al heel vroeg achter. Ooit liep ik met mijn moeder langs huizen in een buurt waar wij nooit zouden wonen, volgens haar. Langslopend keken wij naar binnen en zagen gezellige traferelen. Een gezin aan tafel, een spelletje doen. Of twee mensen alletwee lezend op de bank. Glazen op de tafel, schemerlampje aan.
Later reed ik met mijn moeder door de Beemster en de Schermer, niet wetend wat die twee polders later voor mij zouden gaan betekenen, en dan riep ik: 'Oh, kijk, ze hebben nieuwe gordijnen.' Of 'Wat leuk die nieuwe plant voor het raam, die nieuwe oprit.' Mijn moeder zei dan vaak: 'Je kijkt alleen maar naar dingen die je nooit zou kunnen bezitten, ooit zou kunnen bereiken. Dat is voor ons soort mensen niet weggelegd.'
Maar wilde ik dat wel bereiken, bezitten? Nee, ik kon genieten van dat wat er langs mijn pad opdoemde. Want ik wist toen en weet nog steeds: ook die mensen hebben te maken met alle facetten van het leven. Geluk, maar ook afscheid, financiële problemen, lastige kinderen, of gewoon pech hebben.
At seventeen. Misschien was ik wat ouder dat het mij duidelijk werd, niets is wat het lijkt, maar na heel veel vallen en opstaan, ben ik heel tevreden met alles om mij heen.
Ik maakte kennis met Janis Ian op de camping in Loosdrecht. Hevig verliefd iedere zomer, op de zomer zelf, de sfeer en die leuke jongen. Dit was eigenlijk helemaal geen jonge meisjes muziek, maar het raakte me zo, dat ik de lp heb gekocht. Helemaal grijs gedraaid heb ik hem, vooral At seventeen. Toen begreep ik maar de helft van de tekst, en de strekking van het nummer al helemaal niet. Het zong gewoon lekker mee. Een paar jaar geleden naar een concert van Janis Ian geweest, een nachtconcert in de Kleine Komedie. Geweldig. Aan het eind mocht het publiek zeggen wat ze moest spelen. "At seventeen of course" riep ik vanaf de eerste rij balkon. Ze keek naar me en zei:"Of course, what else..." en lachte luidkeels. "For all of you who thought they weren't pretty enough, you are beautifull!" En haar duimen gingen omhoog naar de 1e rij balkon. Via haar management een mail naar Janis kunnen sturen over dit concert, en een hele leuke mail terug gekregen.
BeantwoordenVerwijderenik ga jouw blogje volgen, want ik ben ook een muziekfanaat! en lees graag jullie verhaaltjes achter de liedjes. Dit vind ik een prachtige song. Oooooh, waren we nog maar 'seventeen' hé! muzikale groetjes, Hilde
BeantwoordenVerwijderen