19 Adèle

Make you feel my love



Er zijn songs waarover ik eerst bijna mijn nek moet breken, voor ik ze bewust ben.
Ik hoorde een jaar of drie geleden de naam Adèle wel eens vallen, maar ik koppelde dat direct aan 'onze' Adèle Bloemendaal. Ik kende geen andere Adèle, dus vond ik die link wel heel logisch. Tot dat Paul de Leeuw een marathon-uitzending had in november 2008. De hele uitzending kijken vond ik veel te lang duren, maar er waren toch momenten dat ik even naar Paul zapte en weer weg. Tot ik een telefoongesprekje hoorde in de uitzending tussen Paul en een hese dame. Paul was helemaal lyrisch en riep: "Adèle, Adèle,  Adèle". Ik begreep tussen al zijn kreten heen dat Adèle niet in de gelegenheid was om te komen. Dat vond Paul meer dan spijtig. Totdat Adèle tijdens dat telefoongesprek die studio inliep. Dat moment weerhield mij wel om weg te zappen. En daar hoorde ik het lied "Make you feel my love". Stiefdochter-lief vertelde mij later dat Paul Adèle naar Nederland had gehaald om hier bekender te raken en zij was zo lief om voor mij de '19-cd' te kopiëren. Nu kan ik stellen dat ik geen echte fan ben; haar nieuwste cd heb ik dan ook niet. Ik merk wel, dat ik blij word, zodra ik Adèle's stem op de radio hoor en haar cd weer een tijdje met mij meereist in mijn auto.

Een tijd later hoorde ik in het radioprogramma 'Spijkers met Koppen' een Nederlandse versie van 'Make you feel my love'. Ik dacht dat het gezongen werd door Bart Peeters; ik vermoedde een Vlaams dialect. Ik herinner me dat de radio even heel hard stond hier in huis. En een traan viel over mijn wang. MOOOOIIII.

Toch geen actie ondernomen en de Nederlandse versie verdween uit mijn hoofd.

2e Kerstdag 2011. Ik hang op de bank, rommel wat met tijdschriften, mijn nieuwe iPhone, kaarsjes. De televisie staat aan. Op een Nederlandse zender, maar ik luister niet echt. Manlief is ook 'bezig' in de keuken, in zijn werkkamer en de televisie staat aan. Voor niets en niemand. Dan zie ik beelden van een kerstgebeuren bij Paleis Soestdijk. Er wordt wat gesproken, er wordt iets gespeeld, gezongen en dan gebeurt het: ik hoor wat tonen en mijn aandacht is getrokken. Martin Buit, Van Dik Hout staat op het podium. En hij zingt:



Mijn 2e Kerstdag, de dag die een beetje in het water leek te gaan vallen, kreeg een gouden randje. 'n Gouden Randje. Met dank aan Martin Buit, de AVRO met het programma Kerststerren en manlief die naar dat programma gezapt was.