673 Neil Young

Harvest




Het kan geen toeval zijn dat ik in halverwege de jaren 70 een vakantie beleefde in Toronto. De bakermat van Neil Young. Daar, in Weston, een buitenwijk van Toronto, logeerde ik bij de familie Jack en Sybil Bickerton, met hun zoon Ross. Daar maakte ik kennis met televisie in de slaapkamer. 'Happy Days', iedere dag opnieuw. Volgens mij heb ik daar alle afleveringen gezien met The Fons. En happy days waren het zeker.

Al eerder blogte ik over de uitwisseling met een Canadees koor. Behalve de vele kooruitvoeringen, soms wel 3 op een dag, sleepten ze ons door heel Ortario en bezochten wij Montreal en Ottawa en zongen we er ook onder elkaar op los. Muziek was heel belangrijk - en nog steeds, dat blijkt wel weer.

Meer dan 35 jaar geleden en ineens popt die herinnering naar boven, alsof het gisteren was of misschien vorige week. Van die tijd kan ik met niet herinneren dat Neil Young een rol(letje) speelde in mijn muziekland. Die rol kwam pas later, in Italië, eind jaren 70 of misschien begin jaren 80. De tekst begreep ik toen zeker niet en misschien nu nog steeds niet. De melodie maakt me niet vrolijk en toch luister ik graag naar dit nummer.

Ik was het vergeten. Hoorde het ook nauwelijks op de radio. Een vergeten melodie.
Tot begin van deze eeuw. Frankrijk. We waren te gast bij Cathy en haar toenmalige echtgenoot. Na het eten, draaiden we cd's. De cd's waar Cathy en haar ex-man warm voor liepen. Graag draaiden. Soms een hele cd, dan weer een enkel nummer. En daar zat van alles tussen. Tot ik dit nummer Harvest hoorde. Meteen klikten er allerlei herinneringsluikjes open en toch kon ik het totaal niet plaatsen. Ik dacht aan thuis, nee, Italië, mogelijk. Ik zong de melodie meteen mee. Maar de woorden bleven steken. Was het Frans? Nee. Italiaans? Nee. De pogingen om het te plaatsen schoten door mijn hoofd. Een rare gewaarwording. Dat je het moet weten, dat je het weet, maar je kunt er niet bij.
Toen ik hoorde dat het Neil Young was, weet ik nog, dacht ik: 'Zo'n bijzonder stemgeluid. Hoe kan ik dat nou vergeten?' En ineens wist ik het weer: Toronto, Italïe en nu dan ook Frankrijk...

Alles is met alles verbonden. Mijn muziek wandelt mijn hele leven met mij mee.

Did I see you down
in a young girl's town
With your mother in so much pain?
I was almost there
at the top of the stairs
With her screamin' in the rain.

Did she wake you up
to tell you that
It was only a change of plan?
Dream up, dream up,
let me fill your cup
With the promise of a man.

Did I see you walking with the boys
Though it was not hand in hand?
And was some black face
in a lonely place
When you could understand?

Did she wake you up
to tell you that
It was only a change of plan?
Dream up, dream up,
let me fill your cup
With the promise of a man.

Will I see you give
more than I can take?
Will I only harvest some?
As the days fly past
will we lose our grasp
Or fuse it in the sun?

Did she wake you up
to tell you that
It was only a change of plan?
Dream up, dream up,
let me fill your cup
With the promise of a man.