Une belle histoire
De eerste keer dat ik dit nummer hoorde moet ergens halverwege de jaren zeventig geweest zijn. Ik studeerde in die tijd naast mijn werk. Samen met collega R. volgde ik de lessen en regelmatig hadden we wat tijd 'over' tussen les en werk. Wij reisden samen en aten onderweg een broodje of een kop soep in een cafetaria en-route. Maar het kwam ook voor dat we even tijd namen om een kop koffie te drinken bij hem thuis. Daar lag Michel Fugain op de pick-up en zong dit lied. In de tussentijd fantaseerden wij over vakanties in Frankrijk. Zonovergoten dagen, met de lelijk eend - 2CV - langs velden vol koren of zonnebloemen. Wijn zou het enige zijn dat we dronken en natuurlijk aten we alleen stokbrood met verse kaas of paté. Het hele land doorcrossen onder begeleiding van alleen deze muziek. Van camping naar camping. De hele zomer lang...
En nu ik dit allemaal beschrijf, heb ik heimwee naar die tijd. Begin 20 waren we en de wereld lag aan onze voeten. Alles was nog mogelijk.
Het is er nooit van gekomen.
Vele jaren later wandelt Une belle histoire nog regelmatig mijn omgeving binnen. Het liefst hoor ik Michel Fugain, maar Alderliefste mag er ook wezen, samen met Paul de Leeuw. Geen 1 op 1 vertaling, maar Franse teksten gelardeerd door Nederlandse.
Wat een mooi moment
Een ademloos gesprek
Met alleen maar vlinders om ons heen
´k Weet niet wat je doet, ik weet niet wie je bent
Maar ik voel me even niet alleen, niet alleen
Wat een goed gevoel die speling van het lot
Ook al weet na een dag de regen
Alle sporen uit te vegen
Het heeft toch een doel, mijn dag kan niet kapot
Door de lach die ik heb gekregen
Een moment ben je even deel van mij
...
Deze dag kan niet kapot
Zelfs wanneer het nooit iets wordt
...
En misschien zie ik je ooit nog terug
Deze Nederlandse tekst geeft exact weer wat ik voel als ik Michel Fugain zijn Une belle histoire hoor zingen. Dat moment van toen komt even terug en tovert een glimlach op mijn gezicht.
Het is nooit iets geworden, maar het blijft Une belle histoire.
Mooi Verhaal; een aantal jaren geleden reden wij met de auto vol naar Italië en draaiden onderweg Paul de Leeuw grijs, o.a. Naar het Zuiden.
BeantwoordenVerwijderenAch heerlijk, wat is er dan ook veel herkenning!
BeantwoordenVerwijderenOh ja Frankrijk jaren 70 met mijn toenmalige vrijer. Ik zoog het land, de muziek en de beleving op als een droge spons in een emmer.
BeantwoordenVerwijderen